- 5/10/19
- 95,286
- 79
آزمایش pcr کرونا چیست / آزمایش pcr چگونه انجام میشود / تست pcr چگونه انجام میشود / آزمایش hpv pcr چگونه انجام میشود / ازمایش pcr کرونا چگونه انجام میشود / آزمایش pcr کرونا در تهران / هزینه آزمایش pcr کرونا / آزمایش pcr کرونا در مشهد /
دقت تشخیصی تستهای آنتیبادی برای تشخیص عفونت با ویروس COVID-19 چقدر است؟
پیشینه
COVID-19 یک بیماری عفونی است که توسط ویروس SARS-CoV-2 ایجاد میشود و با روشی مشابه با ویروس سرماخوردگی یا آنفلوآنزا، به راحتی بین افراد گسترش مییابد. اغلب مبتلایان به COVID-19 دارای بیماری تنفسی خفیف تا متوسط هستند، و برخی ممکن است علامتی نداشته باشند (عفونت بدون علامت). برخی دیگر دچار علائم شدیدی میشوند و نیاز به درمان تخصصی و مراقبتهای ویژه پیدا میکنند.
سیستم ایمنی بدن افرادی که COVID-19 دارند، با ایجاد پروتئینهایی که میتوانند در خون بیمار به ویروس حمله کنند (آنتیبادیها)، به عفونت پاسخ میدهند. آزمایشات تشخیص آنتیبادی در خون افراد ممکن است نشان دهد که آنها در حال حاضر مبتلا به COVID-19 هستند یا قبلا آن را داشتهاند.
چرا تستهای دقیق مهم هستند؟
آزمایش دقیق، شناسایی افرادی را امکانپذیر میسازد که ممکن است نیاز به درمان داشته باشند یا برای پیشگیری از گسترش عفونت، باید خود را ایزوله کنند. عدم تشخیص افراد مبتلا به COVID-19 در صورت وجود آن (نتیجه منفی کاذب)، ممکن است باعث به تعویق افتادن درمان شده و خطر گسترش بیشتر عفونت را به دیگران به همراه دارد. شناسایی نادرست COVID-19 در صورت عدم وجود (نتیجه مثبت کاذب) ممکن است منجر به انجام بیشتر آزمایش، درمان و جداسازی غیرضروری شخص و تماس نزدیک شود. شناسایی صحیح افرادی که قبلا COVID-19 داشتهاند، در اندازهگیری گسترش بیماری، ارزیابی موفقیت مداخلات سلامت عمومی (مانند جداسازی) و بهطور بالقوه در شناسایی افراد دارای ایمنی اهمیت دارد (آنتیبادیها در آینده باید نشان دهنده مصونیت ایمنی باشند).
برای شناسایی نتایج مثبت کاذب و منفی کاذب، نتایج تست آنتیبادی در افرادی که مبتلا به COVID-19 شناخته شدهاند با افرادی مقایسه میشوند که مبتلا به COVID-19 شناخته نشدهاند. شرکتکنندگان مطالعه، براساس معیارهای «استاندارد مرجع» به دو دسته مبتلا و غیر مبتلا به COVID-19 طبقهبندی میشوند. بسیاری از مطالعات از نمونههای گرفته شده از بینی و گلو برای شناسایی افراد مبتلا به COVID-19 استفاده میکنند. نمونهها، تحت آزمایشی با عنوان واکنش زنجیرهای پلیمراز ترانسکریپتاز معکوس (RT-PCR) قرار میگیرند. این فرآیند آزمایشی گاهی میتواند عفونت را تشخیص ندهد (نتیجه منفی کاذب)، اما آزمایشهای اضافی میتوانند عفونت COVID-19 را در افرادی که نتیجه RT-PCR آنها منفی است، شناسایی کنند. این موارد شامل اندازهگیری علائم بالینی، مانند سرفه یا درجه حرارت بالا، یا آزمایشات «تصویربرداری» مانند عکس ساده قفسه سینه است. افرادی که مبتلا به COVID-19 تشخیص داده نمیشوند، گاهی اوقات با کمک نمونههای خون ذخیره شده که قبل از وجود COVID-19 گرفته شدهاند یا از بیمارانی با علائم تنفسی که دلیل آن، بیماریهای دیگر است، شناسایی میشوند.
این مرور چه چیزی را مورد بررسی قرار داد؟
این مطالعات سه نوع آنتیبادی، IgA؛ IgG و IgM، را بررسی کردند. اغلب آزمایشها IgG و IgM را اندازهگیری میکنند، اما برخی نیز یک آنتیبادی تکی یا ترکیبی را از سه آنتیبادی اندازه میگیرند.
سطوح آنتیبادیها در زمانهای مختلف پس از وقوع عفونت، افزایش یافته و کاهش مییابند. IgG آخرین موردی است که افزایش مییابد اما بیش از همه باقی میماند. سطوح آنتیبادیها معمولا چند هفته پس از عفونت در بیشترین مقدار خود قرار دارند.
برخی از آزمایشهای آنتیبادی نیاز به تجهیزات آزمایشگاهی ویژه دارند. برخی دیگر از دستگاههای یکبار مصرف استفاده میکنند، مشابه تستهای بارداری. این آزمایشات را میتوان در آزمایشگاهها یا هر کجا که بیمار حضور داشته باشد (point-of-care)، در بیمارستان یا خانه، انجام داد.
ما میخواستیم دریابیم که تستهای آنتیبادی:
- برای تشخیص عفونت در افراد با یا بدون علائم COVID-19، به اندازه کافی دقیق هستند، و
- میتوانند نشان دهند که کسی قبلا مبتلا به COVID-19 شده یا خیر.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
ما به دنبال مطالعاتی بودیم که دقت تستهای آنتیبادی را در مقایسه با معیارهای استاندارد مرجع برای تشخیص عفونت فعلی یا قبلی COVID-19، اندازهگیری کردند. مطالعات میتوانستند تست آنتیبادی را در مقایسه با هر استاندارد مرجع ارزیابی کرده باشند. افراد میتوانستند در بیمارستان یا جامعه تست شده باشند. این مطالعات میتوانستند افراد مبتلا یا غیر مبتلا یا مشکوک را به COVID-19 آزمایش کرده باشند.
ویژگیهای مطالعه
ما 54 مطالعه مرتبط را پیدا کردیم. مطالعات در آسیا (38)، اروپا (15) و در ایالات متحده و چین (هر کدام 1 مورد) انجام شدند.
چهلوشش مطالعه فقط شامل افرادی بودند که در بیمارستان مبتلا به عفونت تائید شده COVID-19 یا مشکوک به ابتلا به آن بودند. بیستونه مطالعه نتایج آزمایش را در افراد مبتلا به COVID-19 با نتایج آزمایش در افراد سالم یا افراد مبتلا به سایر بیماریها مقایسه کردند.
اکثر مطالعات جزئیاتی را درباره سن و جنس شرکتکنندگان ارائه کردند. در اغلب موارد، ما نمیتوانیم بگوییم که مطالعات به بررسی عفونت فعلی یا قبلی پرداخته بودند، زیرا معدودی از آنها گزارش دادند که شرکتکنندگان در حال بهبود بودند یا خیر. ما هیچ مطالعهای را پیدا نکردیم که فقط افراد بدون علامت را تست کرده باشد.
نتایج اصلی
یافتههای ما عمدتا از 38 مطالعه میآیند که نتایج آنها بر اساس زمانی بوده که افراد برای اولین بار متوجه علائم خود شدند.
تستهای آنتیبادی یک هفته پس از وقوع اولین علائم، فقط 30% از افراد مبتلا به COVID-19 را تشخیص دادند. دقت تست در هفته دوم با 70% تشخیص، افزایش یافت و در هفته سوم در بالاترین میزان خود قرار داشت (بیش از 90% تشخیص). شواهد اندکی برای زمان پس از هفته سوم در دسترس بود. در 2% افراد بدون COVID-19، نتایج تست مثبت کاذب بود.
نتایج حاصل از تستهای IgG/IgM سه هفته پس از شروع علائم نشان داد كه اگر 1000 نفر تست آنتیبادی داشته باشند، و 50 (5%) نفر از آنها واقعا مبتلا به COVID-19 باشند (همانطور كه در یک برنامه غربالگری ملی انتظار میرود):
- تست 58 نفر برای COVID-19 مثبت میشود. از این تعداد، 12 (21%) نفر COVID-19 ندارند (نتیجه مثبت کاذب).
- تست 942 نفر برای COVID-19 منفی میشود. از این تعداد، 4 (0.4%) نفر واقعا مبتلا به COVID-19 هستند (نتیجه منفی کاذب).
اگر 1000 نفر را از کارکنان مراقبتهای سلامت (در یک محیط پرخطر) که علائم داشتهاند، آزمایش کردیم و 500 (50%) نفر از آنها واقعا مبتلا به COVID-19 بودند:
- تست 464 نفر برای COVID-19 مثبت میشود. از این تعداد، 7 (2%) نفر مبتلا به COVID-19 نیستند (نتیجه مثبت کاذب).
- تست 537 نفر برای COVID-19 منفی میشود. از این تعداد، 43 (8%) نفر واقعا مبتلا به COVID-19 هستند (نتیجه منفی کاذب).
ما تفاوتهای قانعکنندهای را در دقت انواع مختلف تست آنتیبادی پیدا نکردیم.
نتایج بهدست آمده از مطالعات در این مرور تا چه اندازه قابلاطمینان هستند؟
اعتماد ما به شواهد به دلایل مختلفی محدود است. به طور کلی، مطالعات اندک بودند، از معتبرترین روشها استفاده نکرده و نتایج به دست آمده را به طور کامل گزارش ندادند. اغلب، آنها بیماران مبتلا به COVID-19 را وارد نکردند که ممکن است در PCR انجام شده، نتیجه منفی کاذب داشته باشند و دادههای خود را برای افراد بدون COVID-19 از سوابق آزمایشهای انجام شده پیش از وقوع COVID-19 به دست آوردند. این موضوع ممکن است روی دقت تست تأثیر بگذارد، اما شناسایی میزان این تاثیر غیرممکن است.
نتایج این مرور برای چه کسانی کاربرد دارد؟
بیشتر شركتكنندگان در بيمارستان و مبتلا به COVID-19 بودند، بنابراین احتمالا بيماری شدیدتری را نسبت به افرادی با علائم خفیف داشتند كه در بيمارستان بستری نبودند. این بدان معناست که ما نمیدانیم آزمایشهای آنتیبادی برای افرادی که بیماری خفیفتر دارند یا علائمی ندارند، تا چه اندازه دقیق هستند.
بیش از نیمی از مطالعات آزمایشهایی را ارزیابی کردند که خودشان ساخته بودند، بیشتر آنها برای خرید در دسترس نیستند. بسیاری از مطالعات به سرعت بصورت آنلاین تحت عنوان «preprints» منتشر شدند. مقالات preprint تحت بررسیهای سختگیرانه عادی مطالعات منتشر شده قرار نمیگیرند، بنابراین ما مطمئن نیستیم که آنها چقدر معتبر هستند.
از آنجا که بیشتر مطالعات در آسیا انجام شده، ما نمیدانیم که نتایج تست در سایر نقاط جهان مشابه خواهد بود یا خیر.
کاربردهای این مرور چه هستند؟
این بررسی نشان میدهد که تستهای آنتیبادی میتوانند نقش مهمی در تشخیص اینکه فردی مبتلا به COVID-19 است یا خیر، داشته باشند، اما زمانبندی استفاده از این آزمایشها مهم است. تستهای آنتیبادی ممکن است در تأیید عفونت COVID-19 در افرادی که بیش از دو هفته علائم داشتهاند و تست RT-PCR ندارند یا نتایج تست RT-PCR آنها منفی بوده، کمککننده باشند. تستها برای تشخیص COVID-19 در افرادی بهتر هستند که دو هفته یا بیشتر از شروع علائم آنها گذشته، اما ما نمیدانیم که پس از پنج هفته یا بیشتر پس از شروع علائم، آنها چطور عمل میکنند. ما نمیدانیم که تستها برای افرادی که بیماری خفیفتر دارند یا علائمی ندارند، چقدر خوب کار میکنند، زیرا مطالعات انجام شده در این مرور عمدتا در افرادی انجام شده که در بیمارستان بستری بودند. با گذشت زمان، خواهیم آموخت که ابتلای قبلی به COVID-19، ایمنی نسبت به عفونت را در آینده به افراد میدهد یا خیر.
تحقیقات بیشتر در مورد استفاده از تستهای آنتیبادی در افرادی که از عفونت COVID-19 بهبود مییابند، و در افرادی که دچار علائم خفیف بوده یا هرگز علائمی نداشتهاند، لازم است.
این مرور تا چه زمانی بهروزرسانی شده است؟
این مرور شامل تمام شواهد منتشر شده تا 27 اپریل 2020 است. از آنجا که تحقیقات جدید زیادی در این زمینه منتشر میشوند، ما این مرور را بهطور مرتب بهروز میکنیم.
دقت تشخیصی تستهای آنتیبادی برای تشخیص عفونت با ویروس COVID-19 چقدر است؟
پیشینه
COVID-19 یک بیماری عفونی است که توسط ویروس SARS-CoV-2 ایجاد میشود و با روشی مشابه با ویروس سرماخوردگی یا آنفلوآنزا، به راحتی بین افراد گسترش مییابد. اغلب مبتلایان به COVID-19 دارای بیماری تنفسی خفیف تا متوسط هستند، و برخی ممکن است علامتی نداشته باشند (عفونت بدون علامت). برخی دیگر دچار علائم شدیدی میشوند و نیاز به درمان تخصصی و مراقبتهای ویژه پیدا میکنند.
سیستم ایمنی بدن افرادی که COVID-19 دارند، با ایجاد پروتئینهایی که میتوانند در خون بیمار به ویروس حمله کنند (آنتیبادیها)، به عفونت پاسخ میدهند. آزمایشات تشخیص آنتیبادی در خون افراد ممکن است نشان دهد که آنها در حال حاضر مبتلا به COVID-19 هستند یا قبلا آن را داشتهاند.
چرا تستهای دقیق مهم هستند؟
آزمایش دقیق، شناسایی افرادی را امکانپذیر میسازد که ممکن است نیاز به درمان داشته باشند یا برای پیشگیری از گسترش عفونت، باید خود را ایزوله کنند. عدم تشخیص افراد مبتلا به COVID-19 در صورت وجود آن (نتیجه منفی کاذب)، ممکن است باعث به تعویق افتادن درمان شده و خطر گسترش بیشتر عفونت را به دیگران به همراه دارد. شناسایی نادرست COVID-19 در صورت عدم وجود (نتیجه مثبت کاذب) ممکن است منجر به انجام بیشتر آزمایش، درمان و جداسازی غیرضروری شخص و تماس نزدیک شود. شناسایی صحیح افرادی که قبلا COVID-19 داشتهاند، در اندازهگیری گسترش بیماری، ارزیابی موفقیت مداخلات سلامت عمومی (مانند جداسازی) و بهطور بالقوه در شناسایی افراد دارای ایمنی اهمیت دارد (آنتیبادیها در آینده باید نشان دهنده مصونیت ایمنی باشند).
برای شناسایی نتایج مثبت کاذب و منفی کاذب، نتایج تست آنتیبادی در افرادی که مبتلا به COVID-19 شناخته شدهاند با افرادی مقایسه میشوند که مبتلا به COVID-19 شناخته نشدهاند. شرکتکنندگان مطالعه، براساس معیارهای «استاندارد مرجع» به دو دسته مبتلا و غیر مبتلا به COVID-19 طبقهبندی میشوند. بسیاری از مطالعات از نمونههای گرفته شده از بینی و گلو برای شناسایی افراد مبتلا به COVID-19 استفاده میکنند. نمونهها، تحت آزمایشی با عنوان واکنش زنجیرهای پلیمراز ترانسکریپتاز معکوس (RT-PCR) قرار میگیرند. این فرآیند آزمایشی گاهی میتواند عفونت را تشخیص ندهد (نتیجه منفی کاذب)، اما آزمایشهای اضافی میتوانند عفونت COVID-19 را در افرادی که نتیجه RT-PCR آنها منفی است، شناسایی کنند. این موارد شامل اندازهگیری علائم بالینی، مانند سرفه یا درجه حرارت بالا، یا آزمایشات «تصویربرداری» مانند عکس ساده قفسه سینه است. افرادی که مبتلا به COVID-19 تشخیص داده نمیشوند، گاهی اوقات با کمک نمونههای خون ذخیره شده که قبل از وجود COVID-19 گرفته شدهاند یا از بیمارانی با علائم تنفسی که دلیل آن، بیماریهای دیگر است، شناسایی میشوند.
این مرور چه چیزی را مورد بررسی قرار داد؟
این مطالعات سه نوع آنتیبادی، IgA؛ IgG و IgM، را بررسی کردند. اغلب آزمایشها IgG و IgM را اندازهگیری میکنند، اما برخی نیز یک آنتیبادی تکی یا ترکیبی را از سه آنتیبادی اندازه میگیرند.
سطوح آنتیبادیها در زمانهای مختلف پس از وقوع عفونت، افزایش یافته و کاهش مییابند. IgG آخرین موردی است که افزایش مییابد اما بیش از همه باقی میماند. سطوح آنتیبادیها معمولا چند هفته پس از عفونت در بیشترین مقدار خود قرار دارند.
برخی از آزمایشهای آنتیبادی نیاز به تجهیزات آزمایشگاهی ویژه دارند. برخی دیگر از دستگاههای یکبار مصرف استفاده میکنند، مشابه تستهای بارداری. این آزمایشات را میتوان در آزمایشگاهها یا هر کجا که بیمار حضور داشته باشد (point-of-care)، در بیمارستان یا خانه، انجام داد.
ما میخواستیم دریابیم که تستهای آنتیبادی:
- برای تشخیص عفونت در افراد با یا بدون علائم COVID-19، به اندازه کافی دقیق هستند، و
- میتوانند نشان دهند که کسی قبلا مبتلا به COVID-19 شده یا خیر.
ما چه کاری را انجام دادیم؟
ما به دنبال مطالعاتی بودیم که دقت تستهای آنتیبادی را در مقایسه با معیارهای استاندارد مرجع برای تشخیص عفونت فعلی یا قبلی COVID-19، اندازهگیری کردند. مطالعات میتوانستند تست آنتیبادی را در مقایسه با هر استاندارد مرجع ارزیابی کرده باشند. افراد میتوانستند در بیمارستان یا جامعه تست شده باشند. این مطالعات میتوانستند افراد مبتلا یا غیر مبتلا یا مشکوک را به COVID-19 آزمایش کرده باشند.
ویژگیهای مطالعه
ما 54 مطالعه مرتبط را پیدا کردیم. مطالعات در آسیا (38)، اروپا (15) و در ایالات متحده و چین (هر کدام 1 مورد) انجام شدند.
چهلوشش مطالعه فقط شامل افرادی بودند که در بیمارستان مبتلا به عفونت تائید شده COVID-19 یا مشکوک به ابتلا به آن بودند. بیستونه مطالعه نتایج آزمایش را در افراد مبتلا به COVID-19 با نتایج آزمایش در افراد سالم یا افراد مبتلا به سایر بیماریها مقایسه کردند.
اکثر مطالعات جزئیاتی را درباره سن و جنس شرکتکنندگان ارائه کردند. در اغلب موارد، ما نمیتوانیم بگوییم که مطالعات به بررسی عفونت فعلی یا قبلی پرداخته بودند، زیرا معدودی از آنها گزارش دادند که شرکتکنندگان در حال بهبود بودند یا خیر. ما هیچ مطالعهای را پیدا نکردیم که فقط افراد بدون علامت را تست کرده باشد.
نتایج اصلی
یافتههای ما عمدتا از 38 مطالعه میآیند که نتایج آنها بر اساس زمانی بوده که افراد برای اولین بار متوجه علائم خود شدند.
تستهای آنتیبادی یک هفته پس از وقوع اولین علائم، فقط 30% از افراد مبتلا به COVID-19 را تشخیص دادند. دقت تست در هفته دوم با 70% تشخیص، افزایش یافت و در هفته سوم در بالاترین میزان خود قرار داشت (بیش از 90% تشخیص). شواهد اندکی برای زمان پس از هفته سوم در دسترس بود. در 2% افراد بدون COVID-19، نتایج تست مثبت کاذب بود.
نتایج حاصل از تستهای IgG/IgM سه هفته پس از شروع علائم نشان داد كه اگر 1000 نفر تست آنتیبادی داشته باشند، و 50 (5%) نفر از آنها واقعا مبتلا به COVID-19 باشند (همانطور كه در یک برنامه غربالگری ملی انتظار میرود):
- تست 58 نفر برای COVID-19 مثبت میشود. از این تعداد، 12 (21%) نفر COVID-19 ندارند (نتیجه مثبت کاذب).
- تست 942 نفر برای COVID-19 منفی میشود. از این تعداد، 4 (0.4%) نفر واقعا مبتلا به COVID-19 هستند (نتیجه منفی کاذب).
اگر 1000 نفر را از کارکنان مراقبتهای سلامت (در یک محیط پرخطر) که علائم داشتهاند، آزمایش کردیم و 500 (50%) نفر از آنها واقعا مبتلا به COVID-19 بودند:
- تست 464 نفر برای COVID-19 مثبت میشود. از این تعداد، 7 (2%) نفر مبتلا به COVID-19 نیستند (نتیجه مثبت کاذب).
- تست 537 نفر برای COVID-19 منفی میشود. از این تعداد، 43 (8%) نفر واقعا مبتلا به COVID-19 هستند (نتیجه منفی کاذب).
ما تفاوتهای قانعکنندهای را در دقت انواع مختلف تست آنتیبادی پیدا نکردیم.
نتایج بهدست آمده از مطالعات در این مرور تا چه اندازه قابلاطمینان هستند؟
اعتماد ما به شواهد به دلایل مختلفی محدود است. به طور کلی، مطالعات اندک بودند، از معتبرترین روشها استفاده نکرده و نتایج به دست آمده را به طور کامل گزارش ندادند. اغلب، آنها بیماران مبتلا به COVID-19 را وارد نکردند که ممکن است در PCR انجام شده، نتیجه منفی کاذب داشته باشند و دادههای خود را برای افراد بدون COVID-19 از سوابق آزمایشهای انجام شده پیش از وقوع COVID-19 به دست آوردند. این موضوع ممکن است روی دقت تست تأثیر بگذارد، اما شناسایی میزان این تاثیر غیرممکن است.
نتایج این مرور برای چه کسانی کاربرد دارد؟
بیشتر شركتكنندگان در بيمارستان و مبتلا به COVID-19 بودند، بنابراین احتمالا بيماری شدیدتری را نسبت به افرادی با علائم خفیف داشتند كه در بيمارستان بستری نبودند. این بدان معناست که ما نمیدانیم آزمایشهای آنتیبادی برای افرادی که بیماری خفیفتر دارند یا علائمی ندارند، تا چه اندازه دقیق هستند.
بیش از نیمی از مطالعات آزمایشهایی را ارزیابی کردند که خودشان ساخته بودند، بیشتر آنها برای خرید در دسترس نیستند. بسیاری از مطالعات به سرعت بصورت آنلاین تحت عنوان «preprints» منتشر شدند. مقالات preprint تحت بررسیهای سختگیرانه عادی مطالعات منتشر شده قرار نمیگیرند، بنابراین ما مطمئن نیستیم که آنها چقدر معتبر هستند.
از آنجا که بیشتر مطالعات در آسیا انجام شده، ما نمیدانیم که نتایج تست در سایر نقاط جهان مشابه خواهد بود یا خیر.
کاربردهای این مرور چه هستند؟
این بررسی نشان میدهد که تستهای آنتیبادی میتوانند نقش مهمی در تشخیص اینکه فردی مبتلا به COVID-19 است یا خیر، داشته باشند، اما زمانبندی استفاده از این آزمایشها مهم است. تستهای آنتیبادی ممکن است در تأیید عفونت COVID-19 در افرادی که بیش از دو هفته علائم داشتهاند و تست RT-PCR ندارند یا نتایج تست RT-PCR آنها منفی بوده، کمککننده باشند. تستها برای تشخیص COVID-19 در افرادی بهتر هستند که دو هفته یا بیشتر از شروع علائم آنها گذشته، اما ما نمیدانیم که پس از پنج هفته یا بیشتر پس از شروع علائم، آنها چطور عمل میکنند. ما نمیدانیم که تستها برای افرادی که بیماری خفیفتر دارند یا علائمی ندارند، چقدر خوب کار میکنند، زیرا مطالعات انجام شده در این مرور عمدتا در افرادی انجام شده که در بیمارستان بستری بودند. با گذشت زمان، خواهیم آموخت که ابتلای قبلی به COVID-19، ایمنی نسبت به عفونت را در آینده به افراد میدهد یا خیر.
تحقیقات بیشتر در مورد استفاده از تستهای آنتیبادی در افرادی که از عفونت COVID-19 بهبود مییابند، و در افرادی که دچار علائم خفیف بوده یا هرگز علائمی نداشتهاند، لازم است.
این مرور تا چه زمانی بهروزرسانی شده است؟
این مرور شامل تمام شواهد منتشر شده تا 27 اپریل 2020 است. از آنجا که تحقیقات جدید زیادی در این زمینه منتشر میشوند، ما این مرور را بهطور مرتب بهروز میکنیم.