- 5/10/19
- 94,723
- 66
موارد مصرف دفروکسامین
دفروکسامین یک عامل شلاته کننده فعال است که به عنوان داروی کمکی در درمان مسمومیت با آهن به کار برده می شود. این دارو همچنین برای تسریع دفع آهن مصرف می شود. دفروکسامین از راه تزریق وریدی، عضلانی، ویا داخل صفاقی برای کنترل تجمع آلومینیم در استخوان، در مبتلایان به نارسایی کلیه و درمان مسمومیت های عصبی و یا نا هنجاری های استخوانی در بیماران تحت دیالیز به کار برده می شود.
مکانیسم اثر دفروکسامین
د فروکسامین با آهن سه ظرفیتی اتصال پیدا کرده و از شرکت آن در واکنش های شیمیایی جلوگیری می کند. این دارو می تواند با آهن آزاد سرم ، آهن فریتین و هموسیدرین اتصال پیدا کند ولی از هموگلوبین، میوگلوبین وسیتو کرومها نمی تواند آهن برداشت کند. دفروکسامین همچنین می تواند از بافت های مختلف الومینیم بر داشت کرده و یک کمپلکس پایدار محلول درآب ایجاد کند.
فارماکوکینتیک دفروکسامین
کمتر از %15 دارو از طریق دستگاه گوارش جذب می شود بنا برین از طریق تزریقی مورد استفاده قرار می گیرد دفروکسامین به وسیله آنزیم های پلاسمایی متابولیزه و از طریق ادرار دفع می شود. مقداری از دارو نیز از طریق صفرا و مد فوع دفع می گردد و نیمه عمر آن 6 ساعت می باشد. آهن شلات شده که از طریق کلیه ها دفع می گردد، رنگ ادرار را به قر مز متمایل می کند .
منع مصرف دفروکسامین
این دارو در بیماری های شدید کلیوی یا بی ادراری و هموکروماتوز اولیه نباید مصرف شود.
عوارض جانبی دفروکسامین
در محل تزریق گاهی خارش ، درد و سفتی ایجاد می گردد. در درمان دراز مدت ممکن است واکنشهای آلرژیک شامل تورم روی پوست، خارش عمومی بدن ، بثورات جلدی و واکنش های آنا فیلاکتیک رخ دهد.
تداخلات دارویی دفروکسامین
تجویز همزمان با ویتامین C باعث افزایش توانایی این دارو در دفع بیشتر آهن می گردد اگر چه احتمال سمیت آهن نیز افزایش می یابد .
هشدار ها دفروکسامین
1- احتمال بروزآب مروارید در بیمارانی که تحت درمان طولانی با دفروکسامین هستند وجود دارد.
2- این دارو معمولا در کودکان زیر سه سال تجویز نمی شود .
3- در افراد سالخورده همراه ویتامین Cاستفاده گردد.
4- راه تجویز وریدی فقط در بیماران مبتلا به کلاپسی قلبی – عروقی مورد استفاده قرار گیرد و در اولین فرصت تجویز دارو به صورت داخل عضلانی ادامه یابد.
دفروکسامین یک عامل شلاته کننده فعال است که به عنوان داروی کمکی در درمان مسمومیت با آهن به کار برده می شود. این دارو همچنین برای تسریع دفع آهن مصرف می شود. دفروکسامین از راه تزریق وریدی، عضلانی، ویا داخل صفاقی برای کنترل تجمع آلومینیم در استخوان، در مبتلایان به نارسایی کلیه و درمان مسمومیت های عصبی و یا نا هنجاری های استخوانی در بیماران تحت دیالیز به کار برده می شود.
مکانیسم اثر دفروکسامین
د فروکسامین با آهن سه ظرفیتی اتصال پیدا کرده و از شرکت آن در واکنش های شیمیایی جلوگیری می کند. این دارو می تواند با آهن آزاد سرم ، آهن فریتین و هموسیدرین اتصال پیدا کند ولی از هموگلوبین، میوگلوبین وسیتو کرومها نمی تواند آهن برداشت کند. دفروکسامین همچنین می تواند از بافت های مختلف الومینیم بر داشت کرده و یک کمپلکس پایدار محلول درآب ایجاد کند.
فارماکوکینتیک دفروکسامین
کمتر از %15 دارو از طریق دستگاه گوارش جذب می شود بنا برین از طریق تزریقی مورد استفاده قرار می گیرد دفروکسامین به وسیله آنزیم های پلاسمایی متابولیزه و از طریق ادرار دفع می شود. مقداری از دارو نیز از طریق صفرا و مد فوع دفع می گردد و نیمه عمر آن 6 ساعت می باشد. آهن شلات شده که از طریق کلیه ها دفع می گردد، رنگ ادرار را به قر مز متمایل می کند .
منع مصرف دفروکسامین
این دارو در بیماری های شدید کلیوی یا بی ادراری و هموکروماتوز اولیه نباید مصرف شود.
عوارض جانبی دفروکسامین
در محل تزریق گاهی خارش ، درد و سفتی ایجاد می گردد. در درمان دراز مدت ممکن است واکنشهای آلرژیک شامل تورم روی پوست، خارش عمومی بدن ، بثورات جلدی و واکنش های آنا فیلاکتیک رخ دهد.
تداخلات دارویی دفروکسامین
تجویز همزمان با ویتامین C باعث افزایش توانایی این دارو در دفع بیشتر آهن می گردد اگر چه احتمال سمیت آهن نیز افزایش می یابد .
هشدار ها دفروکسامین
1- احتمال بروزآب مروارید در بیمارانی که تحت درمان طولانی با دفروکسامین هستند وجود دارد.
2- این دارو معمولا در کودکان زیر سه سال تجویز نمی شود .
3- در افراد سالخورده همراه ویتامین Cاستفاده گردد.
4- راه تجویز وریدی فقط در بیماران مبتلا به کلاپسی قلبی – عروقی مورد استفاده قرار گیرد و در اولین فرصت تجویز دارو به صورت داخل عضلانی ادامه یابد.