- 5/10/19
- 95,283
- 79
.
به گزارش وانانیوز،
احتمالا همه ما تاکنون نام فارکس را شنیدهایم؛ و تا این حد میدانیم که فارکس یک بازار مالی بینالمللی است. اما بازار مالی بینالمللی چه معنایی دارد؟ چه چیزهایی در آن معامله میشود؟ این بازار چگونه شکل گرفته و معاملات در آن بر چه مبنایی صورت میگیرد؟ با توجه به بینالمللی بودن، چگونه با قوانین کشورهای مختلف تطبیق دارد؟
اینها تنها گوشهای از سوالاتی است که با شنیدن عبارت «بازار مالی بینالمللی» به ذهنمان خطور میکند. به عبارتی معاملات و نحوه فعالیت در این بازار تا حد زیادی برای ما مجهول است! بنابراین در ادامه این مقاله قصد داریم به تعریف بازار فارکس، قوانین و نحوه فعالیت در آن و... بپردازیم.
کلمه فارکس (FOREX) نامی اختصاری و برگرفته از عبارت Foreign Exchange Market است. ترجمه مستقیم عبارت Foreign Exchange Market، «بازار تبادل پول خارجی» میباشد که به بیان عامیانهتر میتوانیم آن را بازار مبادله ارز بنامیم. بنابراین تبدیل ارزها به یکدیگر در این بازار اصلیترین فعالیتی است که میتوان به آن اشاره کرد.
فارکس بازار فیزیکی متمرکزی ندارد و تاریخچه شکلگیری آن به 1971 بازمیگردد. سالها پیش ارزش ارز هر کشور بر اساس «سیستم استاندارد طلا» تعیین میشد، به این معنی که میزان طلای هر کشور تعیینکننده دارایی و پشتوانه پول آن بود. طبق این سیستم، نوسانات ارزی چندان اتفاق نمیافتد و ثباتی نسبی برقرار بود، اما رخ دان جنگ جهانی اول باعث مختل شدن این سیستم شد.
در سال 1944 سیستم جدیدی تعریف شد که بر اساس آن دلار آمریکا رابط سایر ارزها بود. طبق این سیستم هر اونس طلا معادل 35 دلار آمریکا تعیین شد؛ و این رقم معیار تعیین ارزش ارزهای جهانی دیگر شد. در 1970 این سیستم هم منحل شد و در سال 1971 رئیس جمهور وقت آمریکا رابطه دلار و طلا را قطع کرد و بنابراین ارزش دلار به میزان عرضه و تقاضا وابسته شد.
برای چند سال کشورها درگیر جریاناتی برای خروج از وابستگی به دلار آمریکا بودند تا سرانجام در سال 1974 طبق توافقنامه جاماییکا نظام جدیدی به نام «ارز شناور» برقرار شد و پیرو آن کشورها میتوانستند نظام ارزی دلخواه را انتخاب کنند.
در تمام طول این جریان، بانکها که به دلیل نوع فعالیتشان درگیر مبادلات ارزهای خارجی بودند، تصمیم به ایجاد یک جریان بین بانکی برای تهیه ارزهای دیگر با هدف سرمایهگذاری کلان و بالا بردن اعتبار خود گرفتند؛ و نقطه آغاز فعالیت فارکس در همین زمان بود که تنها به جریانات ارزی بینبانکی محدود میشد.
این روند برای سالها ادامه داشت و طی جریاناتی که بین کشورهای اروپایی، آمریکایی و آسیایی رخ میداد، گسترش یافت و سرانجام در سال 1998 با گسترش تکنولوژی بر پایه اینترنت، فارکس توانست در اختیار معاملهگرانی به جز بانکها هم قرار بگیرد.
اگرچه امروزه سرمایهگذاران حقیقی هم در این بازار فعالیت میکنند، اما فعالان اصلی بازار فارکس بانکهای مرکزی و تجاری، موسسات مالی (بین المللی)، شرکتهای سرمایهگذاری، صرافیها و البته سفتهبازان (به واسطه کارگزاریهای فارکس) هستند.
همانطور که در بازار بورس، کارگزاری به عنوان نهادی واسط مابین خریدار و فروشنده زیر نظر سازمان بورس و اوراق بهادار عمل میکند؛ کارگزاریهای فارکس هم زیر نظر رگولاتوری (نهاد نظارتی فارکس) وظیفه واسطهگری مابین دو طرف معامله را بر عهده دارند.
از آنجایی که FOREX یک بازار غیر متمرکز است و قیمت بر اساس عرضه و تقاضا تعیین میشود، احتمال تخلف تا حد زیادی در آن افزایش میابد، به همین دلیل نهادی تحت عنوان رگولاتوری تشکیل شده است که زیر نظر دستگاه اقتصادی کشور مبدا فعالیت میکند و وظیفه وضع قوانین برای کارگزاری و نظارت بر فعالیت وی با هدف جلوگیری از تخلف را بر عهده دارد. از جمله این نهادهای نظارتی میتوان FINMA در کشور سوئیس، NFA در کشور آمریکا، FCA در کشور انگلستان و MIFID مربوط ب اتحادیه اروپا را نام برد.
معاملات در بازار فارکس به صورت 24 ساعته از یکشنبه تا جمعه و طی 5 جلسه کاری 9 ساعته و به ترتیب برای سیدنی، ژاپن، فرانکفورت، لندن و نیویورک انجام میشود؛ و محدودیتی برای حضور معاملهگران از هیچ نقطه جهان برای حضور در جلسه معاملاتی مدنظر وجود ندارد.
هزینههای معاملاتی بازار فارکس مربوط به دو بخش اختلاف نرخ ارز و کمسیون است و البته مبلغ سوآپ نیز در این بازار وجود دارد. مفهوم اختلاف نرخ ارز که واضح بوده و نیازی به توضیح ندارد؛ در رابطه با کمسیون، از آنجایی که معاملات فارکس 24ساعته جریان دارد و معمولا در حجم بالایی انجام میشود، رقابت سختی بین کارگزاران آن وجود دارد و تخفیفهای قابل توجهی را برای مشتریان فراهم میکنند و به همین دلیل نمیتوان نرخ ثابتی را به عنوان کارمزد ذکر کرد. همچنین سوآپ به مبلغی گفته میشود که در صورت باز ماندن معامله، در روز کاری بعدی، بر اساس تفاوت نرخ بهره یا دارایی پایه از حساب معاملهگر کسر یا به آن واریز خواهد شد.
برای تحلیل بازار فارکس هم مانند تمامی بازارهای مالی دیگر، از ابزارهای کمکی استفاده میشود. معاملهگران با استفاده از پلتفرمهای تحلیلی که توسط شرکتهای مختلفی ارائه میشود معاملات خود را مدیریت میکنند؛ نمونه این نرمافزارها، Robo Forex، PAMM HotForex و البته معروفترین آنها Meta trader نام دارد که توسط یک شرکت روسی در نسخههای مختلف ویندوز، IOS، اندروید و مک طراحی شده است.
معاملات در بازار فارکس بر اساس جفتهای ارزی انجام میشوند. به عبارتی هر دو ارزی که با یکدیگر تبادل شوند، تشکیل یک جفت ارزی را میدهند. جفتهای ارزی فارکس به سه دسته تقسیم میشوند:
جفت ارزهای اصلی یا Majors: زمانی که هر دو ارز مورد معامله مربوط به کشورهای پرقدرت، با میزان نوسان کم و نقدشوندگی بالا باشند، آن را Majors میگویند. یک طرف این معامله همیشه دلار آمریکا است، کارمزد و ریسک آن پایین بوده و 70 درصد تعاملات بازار فارکس مربوط جفتهای ارزی اصلی مثل (EUR-USD EURO)، (USD-JPY Gopher) و (USD-CHF Swissy) است.
جفت ارزهای فرعی یا Minors: این جفتها هم مربوط به ارزهای معتبر و قدرتمند است، اما ارز هیچ طرف معامله دلار آمریکا نیست، محبوبیت آن پایینتر از حالت قبل و کارمزد آن کمی بیشتر است و البته ریسک نقدشوندگی چندانی ندارند. به جفتهای ارزی فرعی، کراس (Cross) هم میگویند؛ به عنوان مثال اگر ارز پایه یورو باشد، کراس یورو، اگر پوند باشد، کراس پوند و به همین ترتیب برای تمامی ارزها نامگذاری میشوند.
جفت ارزهای ناشناس یا Exotic: زمانی که یک طرف معامله ارز اصلی و طرف دیگر مربوط به ارز کشورهای در حال توسعه باشد، آن را اگزوتیک مینامند. این معاملات حجم پایینی از بازار فارکس را شامل میشوند، نوسان بالا و احتمالا ریسک نقدشوندگیشان از محبوبیت آنها کاسته است و به همین دلیل کارمزدهای بالایی دارند.
بازار فارکس در کنار سود فراوانی که برای سرمایهگذاران فراهم میکند، ریسک بالایی را هم شامل میشود. همانطور که میدانید ارزش پول کشورهای قدرتمند مثل آمریکا، انگلیس، ژاپن با کشورهایی مانند ترکیه و ایران تفاوت فراوان دارد و یک سرمایهگذار ایرانی برای فعالیت در این بازار باید مبلغ هنگفتی را (به ریال) وارد بازار کند؛ بنابراین عدم شناخت بازار و نداشتن دانش سرمایهگذاری میتواند ضرر جبرانناپذیری را در پی داشته باشد.
یکی از امکاناتی که کارگزاریها برای کاهش ریسک معاملات برای کاربران خود فراهم میکنند، ساخت حساب دمو است. کاربران تازه وارد میتوانند با این حساب، بدون سرمایه اما به صورت واقعی در بازار فارکس فعالیت کنند و پس از کسب تجربه و رسیدن به سود مستمر، سرمایهگذاری اصلی خود را آغاز کنند.
قابل ذکر است در ایران فعالیت در بازار فارکس به دو دلیل ممنوع اعلام شده است. اول شبههای که در زمینه ربوی بودن آن وجود دارد که باعث عدم تایید توسط مراجع تقلید گشت و سپس عدم وجود قواعد مشخص و تعیین نرخ بر اساس عرضه و تقاضا که مورد تایید مراجع قضایی کشور نمیباشد.
منبع : vananews | همیارخاص
.
به گزارش وانانیوز،
احتمالا همه ما تاکنون نام فارکس را شنیدهایم؛ و تا این حد میدانیم که فارکس یک بازار مالی بینالمللی است. اما بازار مالی بینالمللی چه معنایی دارد؟ چه چیزهایی در آن معامله میشود؟ این بازار چگونه شکل گرفته و معاملات در آن بر چه مبنایی صورت میگیرد؟ با توجه به بینالمللی بودن، چگونه با قوانین کشورهای مختلف تطبیق دارد؟
اینها تنها گوشهای از سوالاتی است که با شنیدن عبارت «بازار مالی بینالمللی» به ذهنمان خطور میکند. به عبارتی معاملات و نحوه فعالیت در این بازار تا حد زیادی برای ما مجهول است! بنابراین در ادامه این مقاله قصد داریم به تعریف بازار فارکس، قوانین و نحوه فعالیت در آن و... بپردازیم.
تعریف و تاریخچه فارکس
کلمه فارکس (FOREX) نامی اختصاری و برگرفته از عبارت Foreign Exchange Market است. ترجمه مستقیم عبارت Foreign Exchange Market، «بازار تبادل پول خارجی» میباشد که به بیان عامیانهتر میتوانیم آن را بازار مبادله ارز بنامیم. بنابراین تبدیل ارزها به یکدیگر در این بازار اصلیترین فعالیتی است که میتوان به آن اشاره کرد.
فارکس بازار فیزیکی متمرکزی ندارد و تاریخچه شکلگیری آن به 1971 بازمیگردد. سالها پیش ارزش ارز هر کشور بر اساس «سیستم استاندارد طلا» تعیین میشد، به این معنی که میزان طلای هر کشور تعیینکننده دارایی و پشتوانه پول آن بود. طبق این سیستم، نوسانات ارزی چندان اتفاق نمیافتد و ثباتی نسبی برقرار بود، اما رخ دان جنگ جهانی اول باعث مختل شدن این سیستم شد.
در سال 1944 سیستم جدیدی تعریف شد که بر اساس آن دلار آمریکا رابط سایر ارزها بود. طبق این سیستم هر اونس طلا معادل 35 دلار آمریکا تعیین شد؛ و این رقم معیار تعیین ارزش ارزهای جهانی دیگر شد. در 1970 این سیستم هم منحل شد و در سال 1971 رئیس جمهور وقت آمریکا رابطه دلار و طلا را قطع کرد و بنابراین ارزش دلار به میزان عرضه و تقاضا وابسته شد.
برای چند سال کشورها درگیر جریاناتی برای خروج از وابستگی به دلار آمریکا بودند تا سرانجام در سال 1974 طبق توافقنامه جاماییکا نظام جدیدی به نام «ارز شناور» برقرار شد و پیرو آن کشورها میتوانستند نظام ارزی دلخواه را انتخاب کنند.
در تمام طول این جریان، بانکها که به دلیل نوع فعالیتشان درگیر مبادلات ارزهای خارجی بودند، تصمیم به ایجاد یک جریان بین بانکی برای تهیه ارزهای دیگر با هدف سرمایهگذاری کلان و بالا بردن اعتبار خود گرفتند؛ و نقطه آغاز فعالیت فارکس در همین زمان بود که تنها به جریانات ارزی بینبانکی محدود میشد.
این روند برای سالها ادامه داشت و طی جریاناتی که بین کشورهای اروپایی، آمریکایی و آسیایی رخ میداد، گسترش یافت و سرانجام در سال 1998 با گسترش تکنولوژی بر پایه اینترنت، فارکس توانست در اختیار معاملهگرانی به جز بانکها هم قرار بگیرد.
اگرچه امروزه سرمایهگذاران حقیقی هم در این بازار فعالیت میکنند، اما فعالان اصلی بازار فارکس بانکهای مرکزی و تجاری، موسسات مالی (بین المللی)، شرکتهای سرمایهگذاری، صرافیها و البته سفتهبازان (به واسطه کارگزاریهای فارکس) هستند.
معاملات فارکس چگونه انجام میشود؟
همانطور که در بازار بورس، کارگزاری به عنوان نهادی واسط مابین خریدار و فروشنده زیر نظر سازمان بورس و اوراق بهادار عمل میکند؛ کارگزاریهای فارکس هم زیر نظر رگولاتوری (نهاد نظارتی فارکس) وظیفه واسطهگری مابین دو طرف معامله را بر عهده دارند.
از آنجایی که FOREX یک بازار غیر متمرکز است و قیمت بر اساس عرضه و تقاضا تعیین میشود، احتمال تخلف تا حد زیادی در آن افزایش میابد، به همین دلیل نهادی تحت عنوان رگولاتوری تشکیل شده است که زیر نظر دستگاه اقتصادی کشور مبدا فعالیت میکند و وظیفه وضع قوانین برای کارگزاری و نظارت بر فعالیت وی با هدف جلوگیری از تخلف را بر عهده دارد. از جمله این نهادهای نظارتی میتوان FINMA در کشور سوئیس، NFA در کشور آمریکا، FCA در کشور انگلستان و MIFID مربوط ب اتحادیه اروپا را نام برد.
معاملات در بازار فارکس به صورت 24 ساعته از یکشنبه تا جمعه و طی 5 جلسه کاری 9 ساعته و به ترتیب برای سیدنی، ژاپن، فرانکفورت، لندن و نیویورک انجام میشود؛ و محدودیتی برای حضور معاملهگران از هیچ نقطه جهان برای حضور در جلسه معاملاتی مدنظر وجود ندارد.
هزینههای معاملاتی بازار فارکس مربوط به دو بخش اختلاف نرخ ارز و کمسیون است و البته مبلغ سوآپ نیز در این بازار وجود دارد. مفهوم اختلاف نرخ ارز که واضح بوده و نیازی به توضیح ندارد؛ در رابطه با کمسیون، از آنجایی که معاملات فارکس 24ساعته جریان دارد و معمولا در حجم بالایی انجام میشود، رقابت سختی بین کارگزاران آن وجود دارد و تخفیفهای قابل توجهی را برای مشتریان فراهم میکنند و به همین دلیل نمیتوان نرخ ثابتی را به عنوان کارمزد ذکر کرد. همچنین سوآپ به مبلغی گفته میشود که در صورت باز ماندن معامله، در روز کاری بعدی، بر اساس تفاوت نرخ بهره یا دارایی پایه از حساب معاملهگر کسر یا به آن واریز خواهد شد.
برای تحلیل بازار فارکس هم مانند تمامی بازارهای مالی دیگر، از ابزارهای کمکی استفاده میشود. معاملهگران با استفاده از پلتفرمهای تحلیلی که توسط شرکتهای مختلفی ارائه میشود معاملات خود را مدیریت میکنند؛ نمونه این نرمافزارها، Robo Forex، PAMM HotForex و البته معروفترین آنها Meta trader نام دارد که توسط یک شرکت روسی در نسخههای مختلف ویندوز، IOS، اندروید و مک طراحی شده است.
معاملات در بازار فارکس بر اساس جفتهای ارزی انجام میشوند. به عبارتی هر دو ارزی که با یکدیگر تبادل شوند، تشکیل یک جفت ارزی را میدهند. جفتهای ارزی فارکس به سه دسته تقسیم میشوند:
جفت ارزهای اصلی یا Majors: زمانی که هر دو ارز مورد معامله مربوط به کشورهای پرقدرت، با میزان نوسان کم و نقدشوندگی بالا باشند، آن را Majors میگویند. یک طرف این معامله همیشه دلار آمریکا است، کارمزد و ریسک آن پایین بوده و 70 درصد تعاملات بازار فارکس مربوط جفتهای ارزی اصلی مثل (EUR-USD EURO)، (USD-JPY Gopher) و (USD-CHF Swissy) است.
جفت ارزهای فرعی یا Minors: این جفتها هم مربوط به ارزهای معتبر و قدرتمند است، اما ارز هیچ طرف معامله دلار آمریکا نیست، محبوبیت آن پایینتر از حالت قبل و کارمزد آن کمی بیشتر است و البته ریسک نقدشوندگی چندانی ندارند. به جفتهای ارزی فرعی، کراس (Cross) هم میگویند؛ به عنوان مثال اگر ارز پایه یورو باشد، کراس یورو، اگر پوند باشد، کراس پوند و به همین ترتیب برای تمامی ارزها نامگذاری میشوند.
جفت ارزهای ناشناس یا Exotic: زمانی که یک طرف معامله ارز اصلی و طرف دیگر مربوط به ارز کشورهای در حال توسعه باشد، آن را اگزوتیک مینامند. این معاملات حجم پایینی از بازار فارکس را شامل میشوند، نوسان بالا و احتمالا ریسک نقدشوندگیشان از محبوبیت آنها کاسته است و به همین دلیل کارمزدهای بالایی دارند.
فارکس برای تازهواردان
بازار فارکس در کنار سود فراوانی که برای سرمایهگذاران فراهم میکند، ریسک بالایی را هم شامل میشود. همانطور که میدانید ارزش پول کشورهای قدرتمند مثل آمریکا، انگلیس، ژاپن با کشورهایی مانند ترکیه و ایران تفاوت فراوان دارد و یک سرمایهگذار ایرانی برای فعالیت در این بازار باید مبلغ هنگفتی را (به ریال) وارد بازار کند؛ بنابراین عدم شناخت بازار و نداشتن دانش سرمایهگذاری میتواند ضرر جبرانناپذیری را در پی داشته باشد.
یکی از امکاناتی که کارگزاریها برای کاهش ریسک معاملات برای کاربران خود فراهم میکنند، ساخت حساب دمو است. کاربران تازه وارد میتوانند با این حساب، بدون سرمایه اما به صورت واقعی در بازار فارکس فعالیت کنند و پس از کسب تجربه و رسیدن به سود مستمر، سرمایهگذاری اصلی خود را آغاز کنند.
قابل ذکر است در ایران فعالیت در بازار فارکس به دو دلیل ممنوع اعلام شده است. اول شبههای که در زمینه ربوی بودن آن وجود دارد که باعث عدم تایید توسط مراجع تقلید گشت و سپس عدم وجود قواعد مشخص و تعیین نرخ بر اساس عرضه و تقاضا که مورد تایید مراجع قضایی کشور نمیباشد.
منبع : vananews | همیارخاص
.