- 5/10/19
- 95,283
- 79
برنج آلیاژی از ترکیب کدام فلزات است /آلیاژ برنز/اکسید شدن فلز برنج/قیمت آلیاژ برنج/تاریخچه فلز برنج/کاربرد فلز برنج/قیمت فلز برنج/ایا فلز برنج به اهنربا میچسبد/خواص فلز برنج برای بدن/
برنج (به انگلیسی: Brass) ترکیبی آلیاژی از مس و روی است. معمولاً ترکیب این آلیاژ با عناصر دیگر را برنز میگویند.گاهی اوقات نام عنصر آلیاژی به همراه برنز آورده میشود، برای مثال، برنز قلعدار یا برنز فسفردار. صدها نوع ترکیب گوناگون در هر یک از این گروهها وجود دارد.
با تغییر مقدار روی، خواص آلیاژهای مس-روی نیز تغییر میکند. برنجهای مس- روی که عناصر اضافی مانند قلع، آلومینیوم، سیلیسیم، منگنز، نیکل و سرب دارند به عنوان برنجهای آلیاژی نامیده میشوند.
برنج از مدتها پیش حتی قبل از تاریخ شناخته شده بود؛در آن زمان که انسان هنوز فلز روی را نمیشناخت با ذوب کردن مس همراه با کالامین (سنگ معدن فلز روی) برنج تولید میکرد.
برنج معمولاً قابلیت چکش خواری بیشتری نسبت به مس و روی دارد و دمای ذوب آن تقریباً بین ۹۰۰ تا ۹۴۰ درجه سلسیوس است. البته سختی و نرم بودن آن میتواند با تغییر نسبت مخلوط مس و روی تغییر کند. مس داخل برنج (از طریق اثر اولیگو دینامیک) خاصیت میکروبکشی به آن میدهد.[نیازمند منبع] به همین خاطر از برنج به عنوان دستگیره و دیگر فلزات رایج در بیمارستانها استفاده میکنند.[نیازمند منبع]
امروزه تقریباً ۹۰٪ از فلزات برنج بازیافت میشوند، چون فلز برنج خاصیت مغناطیسی کمی دارد و به راحتی میتوان آن را از فلزاتی که معمولاً با آنها مخلوط میشود جدا کرد. بدین ترتیب برنج جدا شده را دوباره بازیافت میکنند. چگالی برنج ریختگی در حدود ۸۴۰۰ تا ۸۷۰۰ کیلوگرم بر مترمکعب میباشد.
خواص فیزیکی
اکثر آلیاژهای برنج دارای دامنه انجماد بسیار کم بوده و وجود فلزات دیگر در مس عملاً باعث پائین آمدن نقطه ذوب میشود و هر قدر دامنه انجماد کمتر باشد، سیالیت آلیاژ بهتر خواهد بود ولی این امر معمولاً با زیاد شدن حجم انقباض متمرکز همراه است.
برنجها از نقطه نظر شبکه محلولهای جامد مس و روی دارای خواص زیر میباشند:
محلول جامد α: این شبکه در سرما چکش خوار است ولی چکش خواری آن در گرما منوط به نداشتن سرب در آلیاژ است (به دلیل تشکیل سرب مایع در گرما)
محلول جامد β: در این شبکه وجود سرب کمتر مزاحم بوده و شبکه خاصیت چکش خواری خود را در گرما حفظ میکند.
محلول جامد γ: این شبکه سخت و شکننده است و خواص عمومی شبکه γ را دارد.
.
برنج (به انگلیسی: Brass) ترکیبی آلیاژی از مس و روی است. معمولاً ترکیب این آلیاژ با عناصر دیگر را برنز میگویند.گاهی اوقات نام عنصر آلیاژی به همراه برنز آورده میشود، برای مثال، برنز قلعدار یا برنز فسفردار. صدها نوع ترکیب گوناگون در هر یک از این گروهها وجود دارد.
با تغییر مقدار روی، خواص آلیاژهای مس-روی نیز تغییر میکند. برنجهای مس- روی که عناصر اضافی مانند قلع، آلومینیوم، سیلیسیم، منگنز، نیکل و سرب دارند به عنوان برنجهای آلیاژی نامیده میشوند.
برنج از مدتها پیش حتی قبل از تاریخ شناخته شده بود؛در آن زمان که انسان هنوز فلز روی را نمیشناخت با ذوب کردن مس همراه با کالامین (سنگ معدن فلز روی) برنج تولید میکرد.
برنج معمولاً قابلیت چکش خواری بیشتری نسبت به مس و روی دارد و دمای ذوب آن تقریباً بین ۹۰۰ تا ۹۴۰ درجه سلسیوس است. البته سختی و نرم بودن آن میتواند با تغییر نسبت مخلوط مس و روی تغییر کند. مس داخل برنج (از طریق اثر اولیگو دینامیک) خاصیت میکروبکشی به آن میدهد.[نیازمند منبع] به همین خاطر از برنج به عنوان دستگیره و دیگر فلزات رایج در بیمارستانها استفاده میکنند.[نیازمند منبع]
امروزه تقریباً ۹۰٪ از فلزات برنج بازیافت میشوند، چون فلز برنج خاصیت مغناطیسی کمی دارد و به راحتی میتوان آن را از فلزاتی که معمولاً با آنها مخلوط میشود جدا کرد. بدین ترتیب برنج جدا شده را دوباره بازیافت میکنند. چگالی برنج ریختگی در حدود ۸۴۰۰ تا ۸۷۰۰ کیلوگرم بر مترمکعب میباشد.
خواص فیزیکی
اکثر آلیاژهای برنج دارای دامنه انجماد بسیار کم بوده و وجود فلزات دیگر در مس عملاً باعث پائین آمدن نقطه ذوب میشود و هر قدر دامنه انجماد کمتر باشد، سیالیت آلیاژ بهتر خواهد بود ولی این امر معمولاً با زیاد شدن حجم انقباض متمرکز همراه است.
برنجها از نقطه نظر شبکه محلولهای جامد مس و روی دارای خواص زیر میباشند:
محلول جامد α: این شبکه در سرما چکش خوار است ولی چکش خواری آن در گرما منوط به نداشتن سرب در آلیاژ است (به دلیل تشکیل سرب مایع در گرما)
محلول جامد β: در این شبکه وجود سرب کمتر مزاحم بوده و شبکه خاصیت چکش خواری خود را در گرما حفظ میکند.
محلول جامد γ: این شبکه سخت و شکننده است و خواص عمومی شبکه γ را دارد.
.